فائزون شهیده نسترن خسروی را به نقل از کتاب اسوه های صبر و ایثار معرفی می کند.

شهدای حادثه تروریستی تاسوعای حسینی چابهار

تاسوعای 89 در شهر همیشه بهار ، چابهار بود که در کنار جمعی زیادی از مردان و دختران نیز بهار عمر 7 زن و دختر به خزان تبدیل شد و فقط خدا می داند که چه گذشت بر عزاداران حسینی هنگامی که صحنه ی کربلا در جلوی چشمانشان رقم خورد و عزیزانشان در خاک و خون می غلتیدند و صدای یا حسین ، یا حسین  فضا را پر کرده بود.

12 آذر ماه 89 بود و 9 روز از آغاز ماه محرم می گذشت مردم مسلمان چابهار نیز مانند همه عاشقان حسینی شبهای محرم را به عزاداری پرداختند تا روز تاسوعا فرارسید و هیچکس نمی دانست که تاسوعای آن  سال ، زمان وصال عشاق است

طبق سنت قدیم در روز تاسوعا مردمان صبح زود به خیابان می روند و به عزاداری می پردازند ، هر کس به نوعی عشق خودش به سرور و سالار شهیدان را ابراز می کند عده ای با بر پایی ایستگاه های صلواتی و جمعی با تشکیل هیئت عزاداری و دسته روی ، زنان و دختران نیز ضمن همراهی هیئت با وقار و متانت آرام آرام سینه می زنند و یا حسین  یا زینب زمزمه می کنند.

مادر با روشن شدن لامپ منزل از خواب بیدار شد و دخترک زیبایش نسترن را دید که صبح زود از خواب بیدار و مشغول آماده شدن است. مادر کنار دخترش آمد و در حالیکه دستی به موهای دخترش می کشید گفت: چرا اینقدر زود بیدار شدی عزیزم ، امروز که مدرسه تعطیل هست  نسترن در حالیکه دست های کوچکش را مشت کرده و چشمانش را می مالید، گفت: آخر نمی خوام دیر برسم ، امروز تاسوعاست

مادر بوسه ای بر گونه ی نسترن زد و دستی بر سر او کشید ، انگار چهره ی دخترش زیباتر از قبل شده بود، چهره ای نورانی با لبخندی زیبا. نسترن که هنوز به سن تکلیف نرسیده بود ، مقنعه سفیدش را به سر کرد و بعد از آماده شدن به همراه خانواده برای شرکت در مراسم خانه را ترک کرد.